Het grootste voordeel dat ik zie in het mogen schrijven van recensies voor ‘Rootstime’ is toch wel dat ik op deze manier door de jaren heen heb mogen kennismaken met een zeer groot aantal muzikale talenten van over de hele wereld. Vaak zijn dat artiesten die in de huidige jachtige wereld niet meer hoeven te rekenen op enige airplay bij de unaniem eenheidsworst draaiende radiostations en zich dientengevolge ook niet op een acceptabele verkoop van hun albums zullen mogen verheugen.

Veel van die platen zijn gedurende die 15 jaar als muziekrecensent dan ook in mijn uitgebreide privé-collectie beland en de artiesten verdienen dan ook een continue opvolging voor hun op latere data verschijnende werk dat we dan weer met veel plezier onder uw aandacht willen brengen. Ondanks het feit dat haar debuutalbum “These Holy Days” al in 2013 op de platenmarkt is verschenen en ze daarna nog twee platen heeft uitgebracht met “Floodlights” in 2016 en “L.A. Flame” in 2020 blijkt de uit Los Angeles, Californië afkomstige zangeres en songschrijfster Anna Ash toch nog een nieuw ontdekte naam voor ondergetekende te zijn.

Al die gedachten kwamen bij mij op toen ik haar nieuwste vierde album “Sleeper” op mijn schrijftafel kreeg en ik die cd voor het eerst in de stereoketen rondjes liet draaien. Het is een elf nieuwe liedjes tellende plaat met zeer mooi gearrangeerde en ruim georkestreerde muziek als begeleiding bij het heel typische falsetto-stemgeluid van Anna Ash dat soms doet denken aan Joni Mitchell of Kate Bush.

Alle nummers werden door Anna Ash zelf van teksten en muziek voorzien en ze trad zelf ook op als producer van “Sleeper”. Niet minder dan 15 muzikanten leverden voor dit album een bijdrage op hun favoriete instrument. Op de eerste video kunt u de knappe albumtitelsong beluisteren en de nieuwe single “Fire Season” werd voor de tweede video gereserveerd. De eerste track op dit album is echter “Favorite Part”, een nummer dat ze met een ietwat schorre vibrato in de stem op een zachtjes voortkabbelend ritme zingt. Daarna gaat alles nog een beetje trager in het liedje “Popularity” dat op een sobere melodie gespeeld door orgel en blazers wordt gebracht.

Het songritme wordt dan weer wat opgedreven voor het nummer “Seasonal”. Door haar stijl van zingen lijkt het alsof deze liedjes triest en droevig van opbouw zijn, maar dat geldt toch enkel maar voor een paar nummers. Het lijkt alleen maar zo voor alle songs want er zit zeker ook een portie optimisme en liefde ingesloten in enkele songteksten, o.a. in “Sgt. Pepper”, “Less Regret”, “I Was Just Your Evening” over een ‘one night stand’ en in de mooie afsluiter “What The Light Can Do”. Deze plaat werd omwille van de coronapandemie gedurende twee aparte periodes in 2020 en 2021 in Los Angeles opgenomen maar dat is niet echt aan de nummers zelf te horen. Wij blijven hier in elk geval met genoegen luisteren naar deze vers ontdekte Anna Ash en haar intimistische songs op “Sleeper”.

(valsam)